Najczęściej spotykaną w naszym kraju wentylacją budynków jest wentylacja grawitacyjna. Działanie wentylacji grawitacyjnej polega na doprowadzaniu powietrza zewnętrznego do wewnątrz budynku, a zużyte powietrze odprowadzane jest na zewnątrz kanałami wentylacyjnymi. Ruch powietrza wywołany jest różnicą gęstości powietrza i ciśnienia ( konwekcja). Cieplejsze powietrze z wnętrza budynku ma mniejszą gęstość niż chłodne powietrze na zewnątrz i dlatego wznosi się. Zimne powietrze z zewnątrz napływa do budynku przez nieszczelności lub napowietrzniki, ma większą gęstość, co powoduje wypieranie tego zużytego. Cykl ten musi odbywać się w sposób ciągły, a żeby usprawnić tę cyrkulację buduje się pionowe kominy wentylacyjne wychodzące ponad dach budynków.
Wentylacja grawitacyjna nie jest wspomagana ani zasilana elektrycznie, działa siłami natury, więc nie może się zepsuć dlatego przepisy prawa zalecają jej montaż w pomieszczeniach wymagających największego bezpieczeństwa, np. w kotłowniach wyposażonych w kotły z otwartą komorą spalania.
Wentylacja grawitacyjna może jednak działać przy zachowaniu kilku bardzo istotnych warunków: po pierwsze to różnica temperatur- wewnątrz budynku powinna być ona wyższa niż na zewnątrz. Drugim istotnym warunkiem jest wysokość kanałów wentylacyjnych – intensywność wymiany powietrza jest większa, gdy kanały są wysokie. Ważny jest też przekrój komina wentylacyjnego, który nie powinien być mniejszy niż 14×14 cm. Fragmenty kanału wentylacyjnego biegnące przez nieogrzewane strychy powinny mieć izolację cieplną, gdyż w przeciwnym razie ciąg może być słabszy , a nawet może się odwrócić
Jednym z najistotniejszych czynników zapewniających zdrowie i dobre samopoczucie człowieka jest temperatura otoczenia i dobra jakość powietrza , którą w domu może zapewnić prawidłowo działająca wentylacja.
